พืเศษ สังข์สุวรรณ : เพลง : ตะขอ

พี่ต้ากับช้างไทย คุณพิเศษ และเรื่องพิเศษ มอบไว้กับวังช้างอยุธยา แล เพนียด ชายร่างใหญ่ ที่ไปไหนมีแต่อารมณ์ดี มาวังช้างอยุธยา แล เพนียด เมื่อกลางปี พ.ศ. 2541 ได้แวะเข้ามาชมช้าง พร้อมกับคุณปฎิพัฒน์ พุ่มพงษ์แพทย์ หัวหน้าพิพิธภัณฑ์สถานแห่งชาติจันทเกษม เพื่อเยี่ยมชมว่าเรากำลังทำอะไร และที่สำคัญ เราไม่เคยถามเลย ว่าพี่มาทำอะไร เมื่อมา พี่ก็เข้าใจเรา ว่าเรากำลังจะทำอะไร เพื่ออะไร วันนั้น ไม่ใช่วันนี้ เราแค่เพียง บอกว่า เรากำลังทำภารกิจชีวิตคือ ฟื้นพิธีคล้องช้าง (ตำราหลวง) ให้กลับมาให้คนไทยได้รู้จัก หวงแหน และเข้าใจวัฒนธรรมการเลี้ยงช้างของบูรพมหากษัตริย์ไทย จากอดีตถึงปัจจุบัน และที่สำคัญวันนี้ช้างไทย คล้ายขอทาน อดีตกาลเคยกู้ชาติ เราพูดเพียงเท่านี้ พี่ก็บอกจะช่วยเรา และแล้วก็มีผลงานที่ฝากไว้กับเราคือบทประพันธ์เพลงช้าง เพลงตะขอ ขอเอย ขอเหล็ก คมวาว สะกิดเจ้าเบา เบาก็รู้ว่า จะให้ไปทางซ้ายหรือทางขวา จะให้ไปข้างหน้าหรือถอยหลัง สนกระแทกลงคอก็พอรู้ ข้าเอ็นดู ด้วยเจ้ารู้ดังใจหวัง ต้องลงขอเพราะบางที่เจ้าดื้อบ้าง เราต้องยังชีวิตของเราไว้ เจ้ากับข้าเห็นหน้าทุกวักทุกวัน เจ้าสุขสันมีกินข้าดีใจ วันไหนอดน้ำตาหยดอยู่ในใจ จะเอาขอไปขาย ซื้อกล้วยให้เจ้ากิน และอีกหลาย ๆ เพลง และที่ลืมไม่ได้ บทพิธีคล้องช้างที่พวกเราได้ร่วมกันประพันธ์ พี่ต้าเป็นผู้ออกแบบการมิ๊กเสียง ให้เรา ผู้ชมเข้าใจ และซึ่งที่สุด เราได้ถ่ายทอดความรู้และอารมณ์วันนั้น และก็ไม่มีการจัดทำขึ้นใหม่อีกเลย พิธีคล้องช้างคงจะมีต่อไปในอนาคต และบทประพันธ์ ที่เราร่วมกันเขียน คงจะอมตะตลอดไป ยังจำได้ว่าพี่เองใช้เวลาว่างจากความวุ่นวายของเราสอนเด็ก ๆ ฟันดาบเล่น อยู่ระหว่างที่เราฝึกและเตรียมงาน ท่ามกลางช้าง 100 กว่าเชือก พี่ก็นั่งหามุมมองต่าง ๆ ไม่รู้นะว่ามองอะไร แต่วันนี้ เพลงของพี่ยังกินใจ และรำลึกถึงบรรยากาศพิธีคล้องช้าง (ตำราหลวง) ตลอดไป ฝากไว้กับแผ่นดิน พี่จากไป แต่เราทีมงานวังช้างอยุธยา แล เพนียด ยังจำและคงต้องทำสิ่งที่คุยกับพี่ไว้ตลอดไป สิ่งใดที่เราได้สร้างไว้ ตามปฎิธานที่ให้กันไว้ เราจะไม่ลืม ผู้ร่วมสร้างทางให้ช้างไทยกลับมามีศักดิ์ศรีดังเดิม หลับให้สบาย ขาว วังช้าง มูลนิธิพระคชบาล วังช้างอยุธยา แล เพนียด

ip: 125.26.5.178